Februari 2012

Dit maandoverzicht laat niet zo lang op zich wachten als die van januari. Ik heb in februari namelijk niet veel gespeeld: ik speelde slechts 25 spellen, waaronder maar 1 nieuwe. Dat is dus ook automatisch mijn beste spel van de maand:

Conquistador ♻
Jawel, voor de tweede maand op een rij is mijn favoriete nieuwe spel er eentje van Wolfgang Kramer uit de jaren 90. Conquistador is niet zo bekend geworden als Tikal, maar zeker de moeite van het spelen waard.

Het eerste dat opvalt aan de doos is de gelijkenis met El Grande. En dat is geen toeval, want de spellen delen een spelmechanisme: ook in Conquistador begint iedere ronde met het bepalen van de beurtvolgorde. Iedere speler kiest een kaart uit, en de speler met de hoogste kaart begint.

Op de kaart die je speelt staan ook een aantal caballero's: op lage kaarten meer dan op hoge. Deze caballero's mag je aan je voorraad toevoegen, om ze in je eigen beurt te gebruiken om acties uit te voeren. Als je dus het eerst aan de beurt wil zijn, dan heb je dus minder acties te besteden dan de spelers na je.

En wat kan je dan zoal voor acties doen? De enige verplichte actie is het kiezen van een van de 5 landschapstegels die iedere ronde worden opengelegd. Deze tegels moet je daarna aanleggen aan het speelveld. Natuurlijk moeten daarbij land aan land en zee aan zee grenzen.

Daarnaast mag je tegels in je eigen kleur aanleggen. De zijdes van deze tegel (voor- en achterkant) zijn genummerd, 1 t/m 8; als je een tegel zo aanlegt dat hij met een zijde aan land grenst, dan geeft dat getal aan hoeveel caballero's je in dat stuk land hebt. Dit aantal kan je later altijd nog verhogen door het betalen van caballeros' uit je eigen voorraad. Op de zijdes van je caballerotegels die aan zee grenzen mag je (tegen betaling van 2 caballero's) schepen leggen. Je kan je eigen caballerotegels in een latere beurt weer verwijderen als ze je in de weg liggen; die caballero's ben je dan wel kwijt.

Halverwege het spel volgt er een telling. Voor ieder stuk land kijk je wie er de meeste caballero's heeft, en die krijgt punten voor iedere tegel waaruit het land bestaat. Het op een na grootste aantal caballero's levert de helft op, en de nummer drie krijgt daar weer de helft van. Verder leveren alle schepen evenveel punten op als de grootte van de zee waaraan ze liggen. Aan het eind van het spel is er een tweede telling, die precies hetzelfde gaat. En wie dan in totaal de meeste punten heeft, die heeft gewonnen.

Tegels neerleggen, ridders en schepen plaatsen, en dan aan het eind punten scoren als je de meeste ridders op een bepaald land of zee hebt staan. Je zou haast zeggen dat Conquistador een Carcassonne-kloon is. Maar het tegendeel is het geval: het is een paar jaar eerder uitgekomen dan Carcassonne, en het is waarschijnlijk dat dat laatste spel gedeeltelijk geinspireerd is door Conquistador.

De regels van Conquistador zijn een stuk minder gestroomlijnd dan die van Carcassonne. Je hebt in een beurt veel meer opties, en daardoor is het spel een stuk complexer en dieper. Maar iedere beurt duurt ook een stuk langer, waardoor Conquistador eigenlijk net iets te lang duurt. En dan hebben we nu alleen nog maar het basisspel gespeeld; de spelregels bevatten ook een complexere variant.

Ik begrijp waarom Conquistador niet zo'n grote hit is geworden als zijn jongere neefje. Maar ik zal het zeker nog wel eens willen spelen; daarvoor bevat het genoeg taktische en strategische uitdaging.