donderdag 24 oktober 2013

Essen, dag 1

De eerste dag zit erop. Het was even wennen, want Spiel zit nu in de andere helft van het beursgebouw wegens een verbouwing die nog wel een paar jaar gaat duren. Maar we konden het gelukkig rustig aan doen, want we blijven vier dagen.
 
Nadat de deuren geopend waren, zaten we al snel binnen. Bij AEG was het nog niet zo druk (dat werd later wel anders), en dus zagen we onze kans schoon om Trains uit te proberen. Deze deckbuilder was vorig jaar een leuke Japanse verrassing, maar zelf had ik 'm nog niet gespeeld. Het spel is goed te vergelijken met Dominion: kaarten kopen, om die later te gebruiken om kaarten te trekken, of voor geld, of (en dat is nieuw) om rails en stations te bouwen op het bord. Trains beviel goed, en er is een grote kans dat deze in mijn verzamelig terecht komt.
 
Het tweede spel dat ik vandaag probeerde was Coup. Dit spelletje is qua gewicht en lengte goed te vergelijken met Love Letter. Iedere speler heeft twee kaarten verdekt voor zich liggen. Iedere kaart heeft een speciale actie, waarmee je bijvoorbeeld geld binnen kan halen, een andere speler aan kan vallen, of een actie kan blokkeren. Maar, om deze actie te doen, hoef je de kaart niet te laten zien. Je kan dus bluffen, en alleen als een andere speler je niet gelooft, moet je bewijzen dat je de kaart inderdaad bezit. Blufde je inderdaad, dan raak je een kaart kwijt; sprak je de waarheid, verliest de andere speler een kaart. Ben je beide kaarten kwijt, verlies je het spel.
 
Coup is een leuk spelletje voor tussendoor, dat ik in mijn vriendenkring zeker gespeeld ga krijgen. Het is op de beurs in drie uitvoeringen aanwezig. Een mooie Franse, zonder tekst op de kaarten; een niet bijster interessante Amerikaanse in de stijl van The Resistance; en de originele Engelstalige. Deze laatste werd gedemonstreerd door de vader van de spelauteur, die benadrukte dat zij het basisspel niet konden verkopen, maar alleen een uitbreiding (waar de kaarten van het basisspel om onduidelijke redenen toch in zaten). Die uitbreiding heb ik dus gekocht.
 
En het laatste spel dat ik gespeeld heb, was Gear & Piston. Hierin moeten de spelers primitieve auto's in elkaar zetten. Het spel is een simpele worker placement, met acties om onderdelen te nemen of in je auto in te bouwen. Helaas zit er niet veel spanning in het spel. De keuzes die je moet maken lijken erg vanzelfsprekend, en de tegeltjes met auto-onderdelen verschillen erg in waarde, waardoor het spel een hoge geuksfactor kent. Met 5 zou ik Gear & Piston in ieder geval niet meer spelen.
 
Naast deze nieuwtjes heb ik ook enkele oudere spellen gekocht. De belangrijkste hiervan was Age of Steam. Hiervan heb ik een mooie oude editie op de kop getikt, samen met een paar uitbreidingskaarten voor een veel te hoge prijs. Maar het is een goed spel, dus laten we het over de prijs niet hebben.
 
Morgen weer een dag waarop ik veel te veel geld uit ga geven. En 's avonds weer een verslagje, als het goed is.

Essen, dag 0

Op de woensdag voor Essen was ik al ter plaatse. De beurs kon ik nog niet op, maar in een soort cutureel centrum in de stad was een opwarm-party georganiseerd. Voor 23 euro mocht je naar binnen, onbeperkt eten en drinken, en natuurlijk spellen spelen. Het eten en drinken waren de toegang in ieder geval al dubbel en dwars waard.
 
De bijeenkomst begon erg rustig. We waren om 4 uur aanwezig, maar toen viel er nog niet zoveel te beleven. Pas na zessen kwam het gebeuren een beetje op stoom, en toen we om acht uur weggingen, zat het lekker vol. Veel uitgevers kwamen speciaal naar deze bijeenkomst gekomen om hun nieuwe Essen-releases to laten zien.
 
Na een tweetal mooi uitgevoerde houten spelletjes geprobeerd te hebben, werden we gestrikt voor het spel Kohle & Kolonie, inderdaad een nieuwe uitgave. Na een uitvoerige regeluitleg (in het Duits), die toch nog wat vragen openliet, werd het tijd om te spelen. Het spel duurde ruim 2 uur. Een van de medespelers bleek de auteur zelf te zijn. Deze werd overigens slechts 4e, van de 5 spelers.
 
Het onderwerp van Kohle & Kolonie is de mijnbouw in het Ruhrgebied. Op het bord staan een stuk of twintig mijnbouwgebieden afgebeeld. In ieder mijnbouwgebied staan een aantal (1 tot 4) mijnen afgebeeld, die ieder in een van de 5 speelronden in het spel komen. Deze kunnen dan gekocht worden door een speler. Voor ieder gebied met meer dan 1 mijn komt er een moment in het spel dat alle mijnen samengevoegd worden tot een groot mijnbedrijf. De speler die de meeste mijnen in het gebied bezit, of het meeste geld bijlegt, wordt eigenaar van de nieuwe, grotere mijn, die gelijk punten oplevert.
 
Iedere mijn die je bezit levert voordelen op. Zo kan een mijn je arbeiders opleveren, die je in diverse industrie aan het werk kan zetten. Daar produceren ze geld of punten. Andere mijnen leveren mijnkarretjes op, en ook daar krijg je geld en punten voor als je arbeiders op de goede gebouwen heb staan. Maar de belangrijkste opbregst van mijnen zijn directe punten. Iedere speler die in een mijngebied aanwezig is, krijgt iedere ronde zoveel punten als dat er mijnen in dat gebied geopend zijn, ongeacht van wie die mijnen zijn. Het loont dus om samen met andere spelers in 1 mijngebied te zitten. Maar dan moet je wel zeker weten dat je ze op het moment van consolidatie kan overbieden.
 
Extra punten krijg je door het bouwen van nederzettingen, en door arbeiders met de trein te laten rijden. Ook kan je stoommachines bouwen, om de inkomsten van de mijnen te verhogen.
 
Het is duidelijk dat K&K veel verschillende mechanismen heeft die allemaal in elkaar grijpen. De verschillende manieren om punten te verdienen zijn goed gebalanceerd. Drie spelers eindigden uiteindelijk dicht bij elkaar, na allemaal verschillende strategieen gevolgd te hebben. Een van de speler werd monopolist in een hoek van het bord. Zelf zocht ik samenwerking in de mijnen met een andere speler, om vervolgens veel spoortegeltjes te verdienen. Met deze taktiek bouwde ik een enorme voorsprong op, maar in de eindtelling gaf de verzameling stoommachines (gedeeltelijk behaald uit consolidaties van kleine mijnbedrijfjes) van een derde speler de doorslag.
 
Kohle & Kolonie is geen gemakkelijk spel, en heeft een aantal lastige regeltjes. Met zijn behoorlijke speelduur zie ik het niet snel nog een keer op tafel komen. Maar ik vond het wel de moeite waard om het gespeeld te hebben, dus mocht je van pittige economische spellen houden, en de gelegenheid doet zich voor, grijp dan die kans.

woensdag 23 oktober 2013

Groeten uit Bottrop (bij Essen)

Het is even stil geweest hier, maar nu Spiel voor de deur staat, wil ik toch wel weer eens wat posten. De maandoverzichten van de afgelopen tijd houd je van me tegoed; nu gaat het om de preview op Spiel '13, de spellenbeurs in Essen.
 
Vanmiddag ben ik aangekomen bij mijn hotel in de industriestad Bottrop. Morgen gaan de deuren van de Messe open. Wat staat er dit jaar op het programma? Net zoals ieder jaar natuurlijk spellen spelen, voor zover mogelijk. Maar vooral door de hallen dwalen. Dat is dit jaar zeker het geval, omdat de beurs nu in een ander deel van de Essense jaarbeurs plaatsvindt, wegens een verbouwing. Voorgaande jaren stonden uitgevers vrijwel allemaal op vaste plaatsen in de hallen, maar dit keer wordt het dus zoeken.
 
Naar welke spellen ga ik op zoek? Tja, dat weet ik eigenlijk ook niet zo precies. Ik heb de gigantische lijst van nieuwe spellen, die ieder jaar op BoardGameGeek gepubliceerd wordt, helemaal doorgenomen, maar er stond relatief weinig in wat mij echt opviel.
 
Van slechts twee spellen weet ik zeker dat ze met me mee naar huis mogen. De eerste is, zoals altijd, de nieuwe Hoogspanning-uitbreiding. Dit keer zijn Australiƫ en India aan de beurt. Ik ben erg benieuwd naar de eerste kaart: zelf heb ik ooit ook een Australische kaart ontworpen, waarbij het probleem was dat bijna het hele eiland onbewoond was, en er dus gigantische verbindingskosten betaald moesten worden om de ene kust met de andere te verbinden. Ik ben benieuwd hoe Friedemann Friese dit opgelost heeft. In India hebben de spelers last van stroomuitval, door gebrekkige netwerken.
 
De andere zekerheid is 1862, de 18xx die zich afspeelt in het oosten van Engeland (East Anglia). Voor dit spel is een paar maanden geleden een Kickstarter-campagne gehouden, die ik gesteund heb. Op Essen is dit spel nu al te koop (en voor mensen die 'm gekickstart hebben, natuurlijk gratis af te halen). Het bijzondere aan 1862 is dat er zeer veel kleine maatschappijen opgestart kunnen worden op een relatief klein gebied. Deze kunnen dan samensmelten tot grotere maatschappijen. Het spel ziet er goed uit, en is van dezelfde auteur als het geweldige 1860. Dat belooft veel goeds.
 
Over treinenspellen gesproken, op Essen komt ook het spel Russian Railroads uit, van Helmut Ohley en Lenny Orgler. Dit zijn twee ontwerpers van innovatieve 18xx-en (1848, 1880 etc.). Het uitgangspunt voor Russian Railroads was om een worker-placement versie te maken van een 18xx-spel. Dat klinkt niet onaardig, en gezien de auteurs is dit spel de moeite van het proberen waard. Of dat op Essen zal zijn, dat weet ik nog niet, want een week geleden hoorde ik dat RR bij 999 Games uitgebracht gaat worden.
 
Een spel waarmee ik Russian Railroads nogal eens verwar, is American Rails. Dit is een iets ouder spel dat tot nu toe slechts in beperkte oplage is verschenen, maar nu door het Nederlandse Quined Games opnieuw en in een grote oplage is verschenen. AR wordt vergeleken met Chicago Express, een treinenspel waar ik veel goede dingenover heb gehoord, maar dat ik te weinig heb gespeeld om op waarde te kunnen schatten. Ook dit is een misschien.
 
Ik ga ook even kijken bij de Japanse stand, die altijd leuke kleine spelletjes heeft, zoals vorig jaar Love Letter. Dit jaar trok mij de beschrijving van Say Bye to the Villains, een cooperatief kaartspel, gebaseerd op beperkte informatieoverdracht. Dat klinkt als het Japanse antwoord op Hanabi. Voor de prijs hoef ik het niet te laten, dus Say Bye maakt een goede kans om door mij gekocht te worden. Ze hebben ook een zelfde soort mini-kaartspel als Love Letter, die zelfs gebruikt kan worden als uitbreiding op dat spel. Ik ben de naam even kwijt, maar misschien ga ik die ook kopen. (En dan moet de Japanse versie van Love Letter natuurlijk ook mee.)
 
Daarnaast zijn er ook nog wat traditionele Euro-spellen die mij opvielen: Yunnan, door het thema (Chinese theepantages), Bremerhaven (door de uitvoering in de stijl van Le Havre), Spyrium (van de maker van Caylus), en Wildcatters (een spel over olie,waar ik van meerdere kanten positieve geluiden over ontvangen heb.
 
Ongetwijfeld ga ik met hele andere spellen thuiskomen dan ik hier genoemd heb, maar dat hoort er natuurlijk bij. Vanaf morgenochtend gaan we het meemaken. Ik kan niet wachten!